بلاش العناد

آهات العند تسقينى كاسات المر
وطول الهجر شتتنى
وليش البعد .. ماتعنديش
بشوف عشقك هيمقتنى
أنا مهموم ملان أوجاع
وضاع أملى وموتنى
محزش فيا غير انك
قتلتينى .
وضيعتى سنين عمرى
وبعتينى ..
ومش بامرك ولا بأمرى
تحبينى ..
بأمر الحب كان غدرك
ومين امرك تعاندينى
وكيف حبيتى من قلبك
أيا قلبك
ملان قسوه
وايش تسوا
فى لحظه تكونى مش أنتى
ولا أنتى اللى حبيتى..
كتمتى الجرح فى قلبك وداريتى
وكنتى فى يوم قصيده شعر
تتغنى على لسانى
وكنتى معاى رقم واحد
وانا التانى
ولا مصدق بأنك صرتى جباره
فى لحظه بقيتى غداره
فى ثانيه انسيتى عشرتنا
وخنتى الملح والعيشه
بلاها الدنيا من غيرك
ومين تانى هيقتلنى بأهات البعد ؟
خلاص تقلك بقا غيه
وصرتى عنيده يا وليه
بتفتكرينى تحت ايدك
تبيعى وتشترى فيا
خلاص ياروحى أنسينى
وانسى الحب والعشره
وأبصملك وبالعشره
بأنك مدرسه فى العند
وانا زيك بقيت أعند
وقلت ابعد خلاص وارتاح
لقيت طيفك محاوطنى
مكتفنى ورابطنى
برباط محكوم
انا ملزوم أكون صابر
ولا أيوب.....
بشوف عندك بقا مكتوب
وهاتحمل بلاويكى
سيبيكى من تخاريفك
لأن العند مش فيكى ...