تأمل ..........

قاعد مع نفسى

كتفى فى كتفى من الزحام

يهتز بى قطر التأمّل

ينزل حفر .. يطلع تلال

أسرح .. تتوه الفكرة منى فى الجبال

وارجع ألملم . . .

شمل ذهنى من جديد

و المح بعيد ..

الشمس بتجرجر ..

فى ديل فستانها و تروّح

تعبانة ساندة فوق كتاف الغيم ،

بتتطوّح ،

و تسلّم الوردية لليل العجوز ،

و تخشّ قوضة نومها و تمدد

وقع النهار من ع الحصان

مات المكان

جلجل فى ودنى صوت خطاوى الصمت ،

بلعنى حوت الضلمة و لقيتنى

بقشّر نفسى و اتعرّى ،

و بدخل . . . جوّة جوّايا ،

و باخد نفسى من إيدى . . .

و بطلع فوق

أوصل . . . حدود الانسلاخ

تتقطّع الاسياخ و يهرب هدهدى

يطلع لآخر سلّمة فى الكون

إستسلمت كل الحواس للنور

خرجت من نفسى ..

اللى كل قوضها كانت ضيقة

و قلت لمّا ارتاح بقى

و نفضت عنى القشر و لبست الغمام

و سندت راسى ع السحاب

و بدأت انام

بدأت انام